Via een reeks openhartige getuigenissen laten we je kennismaken met jongeren die het YAR Wonen-programma volgden.
Ze geven inkijk in het pad dat ze vóór YAR Wonen bewandelden, en de weg die ze vandaag volgen.
Deze verhalen hangen nauw samen met de YAR Wonen-events in Antwerpen en Hasselt. Je ontdekt er drie voor het event van 23 september, en drie na het event.
In deze getuigenis laten we Bram aan het woord.
Bram Jehoul
20.11.2000, Diest
Genk
Van op straat leven naar eigenaar van een boot en vijf appartementsblokken – een bijzonder lange weg. Maar Bram heeft een droom en vooral een plan. Waar hij vroeger te weinig nadacht en vooral impulsief handelde, zoekt hij nu voor elk probleem drie oplossingen. Bram is een ‘man met een plan’ geworden, zoveel is zeker.
“Ik was als kind al depressief na de scheiding van mijn ouders. En het ging van de regen in de drop. Ik ben een paar keer opgenomen in de kinderpsychiatrie. Thuis liep het niet zoals het moest. Ik hing veel buiten rond en met de verkeerde vrienden. Ik stopte met school en kwam – na een lange en moeizame weg van opnames en tehuizen – op straat terecht. Ik durfde niet aan mijn ouders te vertellen dat ik twee weken op straat heb geleefd. Uiteindelijk ben ik door een ex-vriendin bij YAR Vlaanderen terechtgekomen.”
Bram gaat alleen wonen en denkt in eerste instantie aan een leven zonder regels, met ruimte voor zichzelf en om te doen en laten wat hij wil. Hij merkt al snel dat alleen wonen op jonge leeftijd niet meteen een cadeau is, maar eerder een opdracht. Hij is dan ook erg blij met de hulp die hij van YAR Wonen krijgt.
De groepsbijeenkomsten met andere jongeren in dezelfde positie noemt hij erg kostbaar. Hij kan er zijn zorgen delen met anderen.
“Iedere 17-jarige denkt dat alleen wonen makkelijk en geweldig is, maar het is mentaal erg zwaar. Op school keek men raar op als ik zei dat ik alleen woonde, maar op de groepsbijeenkomsten voelde ik me gesteund. En dan was er nog mijn coach. Hij liet me mijn ding doen, maar was er als ik hem nodig had. Hij wist ook exact wat en wanneer ik iets nodig had om vooruit te komen. Hij is me dierbaar, ik had meer aan hem dan aan mijn psycholoog.”
De trainingsdagen van YAR Wonen, waar jongeren twee dagen worden ondergedompeld in een bad van persoonlijke ontwikkeling, beleefde Bram als zeer emotioneel. Het zijn ‘rare’ dagen waarop hij veel durft: praten, emoties tonen en zelfs wenen. De trainingsdagen veranderen hem en zijn leven.
“Vroeger was ik weleens agressief – verbaal en fysiek. Ik voelde veel druk, kon niet vooruit, er was geen plek voor mij. Nu kan ik plots nadenken over en voor mezelf. Ik moet geen beslissingen meer nemen door stress of omdat ik ergens bang voor ben. Ik weeg nu alles af. Ik ben rustig geworden, bewust van mezelf en wat ik kan bereiken, of net niet kan bereiken, door mijn gedrag.”
Bram zijn leven ziet er dan ook anders uit dan vroeger.
Hij werkt en spaart elke maand een flinke duit. Hij heeft tenslotte een plan.
“Ik heb nog altijd drie oplossingen voor elk probleem. Ik denk vooruit. Ik wil het maken, geen zorgen meer hebben. En om dat te bereiken moet ik nu hard werken en investeren. Maar op relatief korte termijn, over pakweg tien jaar, wil ik in mijn eigen huis wonen en een gelukkige relatie hebben.”
De band met zijn moeder is enorm verbeterd. Hij kan zijn gevoelens uiten en beter praten. Zijn moeder merkt die veranderingen natuurlijk ook op.
“Laatst kwam mama me ergens ophalen waar ik vast zat. Ik bedankte haar oprecht en ze antwoordde dat je daar familie voor hebt. Zoiets was vroeger nooit gebeurd en dat raakte me heel hard.
Ik ben YAR ontzettend dankbaar en vind het nog altijd fijn om betrokken te zijn. YAR en mijn coach gaven me veiligheid, en dat deed zo goed.”