Alessio - YAR Vlaanderen

Alessio Di Masi
Hasselt, 02.02.1987

Alessio’s verhaal begint in Italië, ongeveer 70 jaar geleden. Zijn grootouders langs vaders- en moederskant trekken – los van elkaar – naar België om nieuwe kansen te grijpen. Ze vestigen zich in Maasmechelen en Genk, en krijgen kinderen. Die lopen elkaar tegen het lijf in een dancing in Maasmechelen.

Fast forward naar pakweg 45 jaar later. Alessio vertelt over zijn dubbele identiteit, de trein waarvan hij wou afstappen, en het geluk dat hij vindt in schoonheid.

“De mijn is de enige reden dat ik geboren ben. Waren mijn grootouders niet naar hier getreind, dan was ik er nooit geweest.

Ik ga nog vaak naar Italië, naar het huis van mijn nonna. Maar ik heb niet het gevoel dat ik een Italiaan of een Belg ben. Als ze mij in Italië in een hoek duwen ben ik Belg, en omgekeerd.”

Toen hij opgroeide in Maasmechelen lag zijn focus vaak niet alleen op school. Hij zocht weleens de grens op tussen misstap en criminaliteit. Maar zijn toekomst nam de overhand.

“Ik koos heel toekomstgericht een studie en werd milieukundig ingenieur. Als intern milieuadviseur in de academische wereld vond ik mijn eerste job. Drie jaar later werd ik milieu-expert bij een arbeidskundige dienst.

Overtuigd dat ik dit de rest van mijn leven zou doen, treinde ik iedere dag van mijn nieuwe huis en mijn toenmalige vrouw naar mijn werk en terug. Ik kende elke halte, kwam thuis, had een prima relatie, maar toch liep ik vast. Dit was het niet.”

Alessio stapte uit de trein, zijn huwelijk en zijn pas gebouwde huis. Hij kende YAR Vlaanderen via zijn ex-schoonvader, en besliste om vrijwilliger te worden – op zoek naar voldoening.
De band met de jongeren ontstond bijna organisch, misschien omdat hij was opgegroeid in een gezin van tweedegeneratiemigranten in Maasmechelen.

Alessio was op alle trainingsweken aanwezig als freelance teamlead logistiek. Fysiek uitgeput, maar dolgelukkig kwam hij thuis.

“Mijn eerste opleidingsweekend was een moment van transformatie, net zoals mijn eerste keer op de pamperpaal. Plots zag ik: “Wij zijn niks, leeg, en van daaruit kun je creëren”.

Er werd mij een tijdelijk vervangingscontract van acht maanden bij YAR Vlaanderen in de schoot geworpen. Ik twijfelde niet, ook al was het maar een tijdelijke overeenkomst. Tien jaar later ben ik stafmedewerker inhoud en ontwikkeling, en hou ik het kader vast van wat YAR Vlaanderen is en waar de organisatie naartoe gaat.”

Alessio werkt niet alleen voor YAR Vlaanderen, hij ‘ademt’ YAR Vlaanderen. Hij staat nuchter in het leven, voorzichtig om niet in cynisme te vervallen. Het helpt hem in het hier en nu te blijven, en alles dag per dag te bekijken. Voor hem is YAR Vlaanderen telkens opnieuw creëren van wie en wat er is, wat evenveel waard is als wie je was.

Wat hem gelukkig maakt? “Alles wat schoon is”, antwoordt hij spontaan. Schoonheid in alle vormen. Van een dialoog die inzichten geeft, tot de warmte van vriendschap of tegenstanders in een bokswedstrijd die elkaar amicaal een vuistje geven.

Muziek is ook schoonheid. In zijn studententijd was hij dj Alex Fontaine, gewezen dj die nu vooral voor een lege salontafel draait. Met echte platen. Want dat mechanische proces van een plaat opleggen, heeft wel iets, aldus Alessio.

Schoonheid is ook een goede maaltijd, soms zelfbereid met zijn liefde voor eerlijke producten en een koksdiploma hotelschool op zak.

Het heeft allicht een grote verbondenheid met leven in het nu, want bij de vraag waar hij over vijftien jaar staat, trekt hij zijn wenkbrauwen hoog op.

“Iedereen maakt de fout om vooruit te kijken, terwijl niemand zegt dat ie stond waar hij of zij het zich vijftien jaar geleden had voorgesteld. Als je vooruitkijkt, mis je een stuk van de weg.

Ik heb die les hard moeten leren. Dat we allemaal nietig zijn en weinig controle hebben over wat er gebeurt.

Ik heb wel een droom: een eigen huis in Italië, met een moestuin om zelfvoorzienend te zijn.”

Omdat Alessio fan is van schoonheid, vragen we hem wat het schoonste is aan YAR Vlaanderen.

“YAR Vlaanderen geeft mensen opnieuw mogelijkheden, mensen voor wie het op dat moment niet meer gaat. Vanuit wanhoop kun je niks realiseren.

Als er één advies is dat ik zou moeten geven, dan is het dat niks belangrijk is, tenzij jij er belang aan hecht. Is het leven zwaar? If you say so.”