Youp Van Sande
Turnhout, 30.9.1995
Youp is pas 28 jaar, maar heeft al veel meegemaakt. Een man van veel woorden en evenveel daden, gedreven door de wil om te helpen.
Altijd zoekend naar betekenis, altijd zoekend naar meer.
Youps bewogen leven vat aan in Turnhout, zijn geboorteplaats. Zijn ouders scheiden als hij nog jong is, en dat is niet de enige grote verandering in het leven van de kleine Youp.
“Toen ik 5 jaar was, ben ik met mijn mama en pluspapa verhuisd naar Zuid-Afrika. Mijn pluspapa zag er een zakelijke mogelijkheid.
Ik kwam terecht in een land van tegenstellingen. Ik groeide op in een ‘gated community’ en ging naar een privéschool, maar buiten de poorten was er grote armoede.
Tot mijn 10de heb ik in Zuid-Afrika gewoond. En groeide ik op met veel warmte rondom mij, ondanks de extremen van het land. Toen ik terugkeerde naar België, de Kempen om precies te zijn, moest ik me aanpassen aan de gereserveerdheid van de mensen.”
En dat net tijdens de puberteit, een pad dat sowieso al vaak hobbelig is.
Youp ging rugby spelen in Laakdal en dat hielp. Hij maakte vrienden en vond zijn weg – beetje bij beetje.
Al was die weg er niet eentje van recht vooruit.
Ik denk dat ik als 15-, 16-jarige wel baat had gehad bij een programma als YAR Vlaanderen.
Er was een vermoeden van ADD, en in combinatie met wat ‘brossen’ geeft dat leerproblemen. ‘Ik ben gene domme, maar wel ne loempe’, zeg ik altijd. Ik maakte niet de beste keuzes. Ik liet me meeslepen door slechte invloeden, broste, kwam te laat aan op school … ik was stil destructief. Nooit een haantje de voorste, eerder iemand die meeloopt met de groep.
Uiteindelijk kwam het goed en na een ‘oké’ schoolcarrière, kwam de zwaarte.”
Youp en zijn vrienden gingen op reis, om het einde van de middelbare school te vieren. Maar vieren was voor Youp ver weg.
“Dat was misschien wel een van de zwaarste momenten in mijn leven. Ik ben teruggekeerd omdat ik me zo slecht voelde, ik kon niet functioneren. Ik werd overheerst door donkere gedachten en schaamde me omdat ik – ondanks ‘echte’ reden – me depressief voelde.
Ik ging in therapie en neem sindsdien medicatie. Ik heb geleerd dat mijn gedachten een tgv zijn op de sporen van een boemeltrein. Door de medicatie zit ik terug op een IC-trein én op een IC-spoor.
Stabiliteit, op tijd en stond rust, dat helpt.”
Al mag je die rust niet al te letterlijk nemen, want Youp zit zelden stil.
Hij ging International Business Management studeren, om zo een weg terug naar Zuid-Afrika te vinden voor een stage.
En in de zoektocht naar zingeving en meerwaarde, op een treinrit nog wel, zag Youp een poster van YAR Vlaanderen.
“Ik deed een residentie en wist al snel dat ik daar mijn job van wou maken. Ik werd logistiek manager en vond rust in de structuur die een residentie bracht.
Ondertussen ben ik een bachelor sociaal werk voor volwassen gaan bijstuderen aan de Odisee Hogeschool, heb ik bijgeklust als taxichauffeur en ben ik nadien teamleider geworden in een maatwerkbedrijf in Hamme.”
De rest van Youps verhaal is gekend: sinds juni 2023 werkt hij bij YAR Vlaanderen.
En dat YAR iets in gang zet , is bijna een vanzelfsprekendheid. Zo ook bij Youp. De tatoeages op zijn lichaam trekken de aandacht.
“Op mijn voorarm heb ik een Zuid-Afrikaanse speer, een assegai, samen met het woord ‘Nia’, Arabisch voor intentie.
Mijn standpunt bij YAR, waar ik voor sta en wil staan, gaat over een speer: met intentie vooruit, fragiel maar onbreekbaar.
En als je mij vraagt wat mijn advies is in het leven, zou dat zijn: geloof in jezelf en blijf trouw aan jezelf.”
Tekst: Cleo Hendriks © Fotografie: Renaat Nijs