Davina - YAR Vlaanderen

Davina Commers
°10.09.1992, Diest
Bekkevoort

Davina definieert zichzelf als chaos. Een gesprek met Davina is dan ook een rollercoasterrit door heden en verleden, nooit saai of langdradig. Ze praat met evenveel gemak over heden als verleden, ook al was dat verleden niet rooskleurig.

Davina is onderwijsassistente jeugdcriminologie en preventie aan de KU Leuven. Waarom die studie?

“Op mijn tiende zijn mijn ouders gescheiden, en vanaf toen had ik niet de makkelijkste jeugd. Mijn papa en grootouders waren erg stabiel, maar de thuissituatie bij mama was wat minder. Met haar ging het vanaf de echtscheiding niet goed. Ze maakte foute partnerkeuzes en mijn zus en ik kwamen daardoor al snel in aanraking met het criminele milieu.”

Al heel erg jong werd Davina getriggerd door haar omstandigheden.

Justitieassistenten kwamen bij haar mama en partner op bezoek, en alles was rozengeur en schone schijn. Niemand vroeg Davina of haar zus hoe het met hen ging. Davina omschrijft hun leven bij mama als ‘best wel een hel bij momenten’. En omdat dit niet geweten was, kon niemand hen uit die hel bevrijden.

“Ik ben chaos.”

“Het systeem klopte gewoon niet. Ik heb op jonge leeftijd beslist dat ik daar iets aan wilde veranderen, van binnenuit. Zodat jongeren die in dezelfde situatie zitten, niet hetzelfde moeten meemaken. Ik wilde ook begrijpen waarom volwassenen doen wat ze doen, waarom ze bepaalde keuzes maken.”

In het vijfde middelbaar veranderde Davina van studierichting, van economie-wiskunde naar humane wetenschappen, met in haar achterhoofd die motivatie om mensen te begrijpen. Ondanks dat de studierichting criminologie haar werd afgeraden, kreeg ze veel steun van haar vader en stiefmoeder, en Davina ging ervoor.

Dat jaar zou financieel niets opleveren, maar wel inspiratie en een voedingsbodem voor Davina’s eerste job als die van contextbegeleider in een leefgroep met jongens tussen de veertien en achttien jaar.
Davina merkte dat seksualiteit en grensoverschrijdend gedrag vaak onderwerpen waren waar niet over gesproken werd in de voorzieningen met de jongeren zelf. Dus ontwikkelde ze een spel om seksualiteit en alles errond op een speelse manier ter sprake te brengen.
En opnieuw werd ze getriggerd en besloot ze om seksuologie te studeren. Weer met het doel om mee het beleid te kunnen bepalen en het taboe rond seksualiteit in de jeugdhulpverlening weg te nemen.

“Ik heb kleurcodes voor mijn fluostiften om te studeren.”

“Ik studeer gewoon graag. Dat is echt een hobby van mij. Ik ben een strever. Als ik 13 op 20 haal, dan kan ik daar twee weken om wenen.
Voor een examen ga ik altijd naar Scherpenheuvel om een kaarsje te branden. Eén keer was ik vergeten dat kaarsje te betalen en toen ben ik te laat gekomen op mijn examen.”

Kaarsjes branden, een gewoonte die Davina heeft meegekregen van haar grootouders waar ze inmiddels al enkele jaren inwoont.
Davina is nog niet van plan om alleen te gaan wonen, want bij haar grootouders is het gezellig. En zo heeft ze de financiële ruimte om haar schoenverslaving in stand te houden.
Ze noemt zichzelf te ‘last minute’. Ze besliste ooit vlak voor de aankoop van een appartement om het niet te doen en in plaats daarvan van job te veranderen en voort te studeren.

Studeren en zelfontwikkeling vormen de rode draad in het leven van Davina.
Ze heeft tijdens de corona-lockdown een boekje ‘Stay Wild’ gemaakt. In tegenstelling tot wat de titel laat uitschijnen, is het netjes onderverdeeld in tabbladen. Met onderwerpen zoals ‘wat wil ik leren en doen’, ‘reizen/bezoeken’ en ‘levenslessen’.

“Onder wat ik wil leren staat piano spelen. Ik heb twee maanden aan een stuk het Titanic-lied opgezocht op YouTube en geoefend. Mijn oma en opa werden zot. Ik heb zo een romantisch beeld dat ik op zondagvoormiddag in de ochtendzon piano zit te spelen samen met mijn gezin.
Dat staat ook onder wat ik wil doen, een relatie hebben met een geschiedkundige. Die mensen weten alles, dat zijn reisgidsen als je op vakantie gaat en dat doe ik vaak! Maar toen bedacht ik dat ik misschien wel vrijgezel blijf, dus ben ik maar wat gaan studeren.”

Onder het tabblad ‘levenslessen’ staat iets wat Davina bij YAR geleerd heeft.

“Het leven is een verwachting en ik ben niet teleurgesteld in iets of iemand, maar enkel in mijn eigen verwachtingen.
Het heeft tot mijn 28ste geduurd voor ik dat doorhad! Dat vind ik zo knap aan die jongeren bij YAR; dat zij dat op hun 18 al door hebben. Ik heb daar nu zelfs nog een therapeut voor nodig!”

Davina raadt iedereen aan om in het heden te leven. Denk niet te veel aan de toekomst. Geniet van de mens die je bent en leef vooral in het nu!

“Ik voel me één met de jongeren bij YAR, in die zin dat goede mensen in slechte omstandigheden ook slechte dingen kunnen doen.”