Johan - YAR Vlaanderen

Johan Clerx
Maaseik, 14.11.1971

Een belangrijk uitgangspunt bij YAR is dat je verleden je heden niet hoeft te bepalen. Het is nooit te laat om een nieuwe weg in te slaan, ongeacht je leeftijd of achtergrond. Kijk maar naar Johan. Die ruilde op z’n 53ste en na 22 jaar zijn vertrouwde job in voor een nieuwe, onbekende sector. Zijn grootste drijfveer om die stap te zetten? De wens om terug te geven wat hij en zijn gezin hadden gekregen.

“Tot mijn 24e heb ik in Maasmechelen gewoond, in een heel warm gezin. Ik heb nog altijd beide ouders en twee zussen. We zijn in een fijne omgeving opgegroeid, heel anders dan wat ik nu soms zie in de sector. Na mijn humaniora ben ik afgestudeerd in communicatiemanagement. Mijn eerste job was logistiek manager bij een tentenbouwer (De Boer Tenten). Ik heb bijna een jaar in Engeland voor ze gewerkt, en veel geleerd.”

Daarna vond Johan een avontuurlijke functie als operations manager bij zeehondenopvang Sea Life aan de Belgische kust. Hij verhuisde ervoor naar Brugge en werkte zich te pletter. Het centrum was maar één voormiddag per jaar gesloten. De afstand en slopende werkdagen wogen zwaar op zijn huwelijk. Het kwam zelfs tot een echtscheiding.

“Tijdens mijn scheiding kwam ik opnieuw in contact met mijn ‘highschool sweetheart’ Elke. We besloten om samen verder te gaan, een beslissing waarvan ik nooit spijt heb gehad. Er terug voor gaan met Elke is zelfs het schoonste moment uit mijn leven.

Elke had al twee dochters van 5 en 6 en een pasgeboren zoon; samen kregen we ook nog een zoon. Voor mij is er geen verschil tussen de kinderen, ik beschouw ze allemaal als de mijne.

Ik nam ontslag om de werkdruk te verminderen en keerde terug naar Limburg.”

Inmiddels 22 jaar geleden ging Johan bij Carglass aan de slag, in de logistieke tak van het bedrijf. Hij was er key accountmanager en ondersteunde landelijke filialen zoals die in Duitsland en Oostenrijk bij het opzetten van hun logistiek. Hij zat er goed en zou er waarschijnlijk tot aan zijn pensioen zijn gebleven, maar dan kreeg hij een burn-out. Dat zette hem opnieuw aan het denken over zijn werk-privébalans.

Ook thuis liep het toen moeilijk. Een van de kinderen had nood aan ondersteuning en stapte in het YAR Wonen-programma. Johan en zijn gezin ondervonden aan den lijve wat YAR kan betekenen. Hij maakte er zijn missie van om terug te geven wat hij kreeg, en werd vrijwillige coach.

In die rol vond Johan antwoorden op zijn vragen. Hij groeide op professioneel en persoonlijk vlak.

Ik deed veel trajecten en residenties mee als vrijwilliger. Ik werd onder andere logistiek teamhoofd bij residenties. Ik had al tegen de directeur gezegd dat ik graag zou meedingen naar een functie als er ooit eentje vrijkwam. Op een gegeven moment belde hij me op. Na een lang en goed gesprek was het beklonken. Ik werk nu als programmacoach voor YAR Wonen Limburg. Wat de cirkel zo mooi rond maakt, is dat ik de rol heb overgenomen van de toenmalige coach van mijn zoon.

Het was een grote sprong en veel mensen stelden Johan zijn keuze in vraag. Toch voelt hij zich bij YAR als een vis in het water.

De persoonlijke ontwikkeling die ik zelf doormaak, is een van de mooiste aspecten van dit werk. Ik zie hoe jongeren met een zware bagage toch de veerkracht vinden om door te gaan en hun leven op te bouwen. Het geeft me kippenvel om die transformaties te zien. Van het moment dat ze binnenkomen tot het moment dat er een compleet andere jongere de deur uitloopt.

Ik voel me thuis bij YAR. Mijn collega’s zeiden al snel dat het leek alsof ik hier altijd al had gewerkt.
Wat ook helpt is dat Elke, mijn echtgenote, ook vrijwilliger is en die passie snapt. Zij ondersteunt me in alles, net zoals mijn hele gezin trouwens.

Johan geeft zelf aan dat hij moet afgrenzen omdat zijn job niet als werk aanvoelt.

Afkoppelen en ontspannen doet hij steevast met zijn hond Hugo op lange wandelingen. Een luisterboek in de oren en Johan gaat enkele uren op pad. Met de hond of met de motor.

Over tien jaar hoop ik nog altijd bij YAR te werken. Zonder specifieke ambitie binnen de organisatie, maar met de wens om te blijven groeien en leren. Ik zou het geweldig vinden als alles blijft zoals het nu is, met misschien kleinkinderen als kers op de taart. Mensen vragen zich soms af waarom ik mijn goedbetaalde job bij Carglass heb opgegeven, maar werken bij YAR is een van de eerste keuzes die ik écht voor mezelf heb gemaakt. Het voelt bijna als een egoïstische keuze omdat ik er zoveel voldoening uit haal.

Mijn slagzin?
“Vind je passie en word er ontzettend goed in. Leef nu, geniet van het moment. ” ——