Lief Somers
°30.10.1955, Brecht
Mortsel
Je hoort het vaak: gepensioneerd zijn betekent niet per se meer tijd hebben. Ook Lief weet zich bezig te houden. Vrijwilliger in hart en nieren. Geboren als Godelieve, wordt ze al snel omgedoopt tot Lief, een naam die haar eer aandoet.
Lief was klinisch laborante tot haar pensioen in 2017. Ze is opgeleid in een omgeving waar rationaliteit en stiptheid basiskwaliteiten zijn. Missen is menselijk, maar het kan niet in een laboratorium.
In 2017 hangt ze haar laboratoriumjas aan de haak en zet ze voor de laatste keer haar computer uit. Het geeft een vreemd gevoel, weten dat ze de dag erna niet meer in de bestanden op haar computer kan.
Om de leegte te vullen, gaat Lief op zoek naar een uitdaging. Ze vindt die in het werk van haar schoondochter bij YAR Vlaanderen.
“Ik ging naar een Welkom Thuis, het terugkeermoment van de jongeren na de trainingsweek. Ik was helemaal omvergeblazen. Ik zag daar dat het zoveel kan betekenen als je iets voor die jongeren doet, ook al is het maar iets kleins.
Ik ging in 2017 de eerste keer mee als vrijwillig medewerker op de trainingsweek. In alle eerlijkheid had ik wat schrik toen die jongeren aankwamen. Wat zou dat geven? Toen ze naar huis gingen, waren dat ‘mijn’ jongeren en wou ik hen niet meer afgeven.”
Lief is niet alleen vrijwilliger bij YAR Vlaanderen.
In het opvangtehuis van het Universitair Ziekenhuis Antwerpen zorgt ze een dag per week voor het onthaal en de administratie. In het tehuis blijven familieleden van patiënten die in behandeling zijn en niet steeds terug naar huis kunnen of willen.
En net die mensen hebben vaak nood aan menselijke warmte of een praatje, wat Lief hen graag biedt. Ze zegt dat ze probeert om goed te luisteren, iets wat ze geleerd heeft tijdens haar eigen opleiding bij YAR Vlaanderen.
Naast vrijwilligerswerk is Lief er voor haar kinderen en kleinkinderen.
Woensdag komen de vier kleinkinderen bij hun grootouders de boel op stelten zetten. Prima zo, vindt Lief.
“Ik heb 4 kleinkinderen en ze komen hier vaak. De band met hen is anders, beter, als je ze vaak voor jou alleen hebt. De kinderen zelf gedragen zich ook anders als de ouders er niet bij zijn. Ze mogen natuurlijk meer, bijvoorbeeld meertv-kijken en af en toe een extra snoepje.
Mijn man en ik zijn nu ook echt bezig met de kinderen. Vroeger moesten we ondertussen nog werken en het huishouden doen. Met de kleinkinderen is het gewoon bij hen zijn.”
Meer snoepen komt bij Lief al eens in de vorm van een zelfgebakken taartje of een bolletje vers ijs. Ze volgt samen met manlief een bakkersopleiding.
Vers ijs draaien doet ze het liefst, gevolgd door het bakken van een Limburgse vlaai. De afkomst van haar man zit daar wellicht voor iets tussen.
“Mijn man is een rasechte Limburger. Hij praat ook dialect, maar dat mag hij thuis niet. Toen ik in het begin bij zijn ouders thuis kwam, zei de familie dat ze maar netjes moesten spreken als ik er was. Nu versta ik het al beter, maar vroeger klonk dat als Chinees.”
De baksels worden al eens opgepeuzeld met een e-reader in de hand. Boeken zal je minder snel vinden in huis, tenzij Lief haar voorkeur niet vindt in het huurabonnement dat ze voor haar e-reader heeft afgesloten.
Haar favoriete boek? Onorthodox, een boek over de breuk van een vrouw met de orthodoxe joden. Beklijvend, dat is te zien aan Lief haar expressieve blik.
De verfilming staat ook op Netflix, maar die heeft Lief nog niet gezien.
Ze hebben pas Netflix, eerder bij toeval. Toen ze de computer van hun zoon overnamen, stond daar Netflix op en zijn ze beginnen kijken.
Een leuk tijdverdrijf op pensioen, maar niet Liefs voorkeur. Zij houdt vooral van wandelen en fietsen.
Liefs levensmotto? Geniet van elke dag!
