Via een reeks openhartige getuigenissen laten we je kennismaken met jongeren die het YAR Wonen-programma volgden.
Ze geven inkijk in het pad dat ze vóór YAR Wonen bewandelden, en de weg die ze vandaag volgen.
Deze verhalen hangen nauw samen met de YAR Wonen-events in Antwerpen en Hasselt.
Je ontdekt er drie voor het event van 23 september, en drie na het event.
In deze getuigenis laten we Nina aan het woord.
Nina Reymen
16.10.2001, Lommel
Antwerpen
Noem Nina gerust een bron van inspiratie. Ze is bijna twintig en al getekend door wat ze heeft meegemaakt. En toch grijpt ze het leven keihard bij de lurven en kijkt ze het recht in de ogen. Een doorzetter, dankzij haar kwetsbaarheid.
“Ik heb bijna heel mijn leven bij oma en opa gewoond. Zij zorgden voor mij. Toen ik vijftien was, pleegde mijn oma zelfmoord. Opa en ik hielden elkaar recht. Zeven maanden na het overlijden van oma, trof ik hem op een ochtend dood aan, bezweken aan een hartaderbreuk. Mijn leven nam een draai in de verkeerde richting.
Ik ging zeven maanden bij mama wonen, maar dat werkte niet. Mama vertrok naar Duitsland en ik werd geplaatst. Mijn oom en zijn echtgenote namen me toen in huis. Ze werden mijn pleeggezin. Ik ben hen erg dankbaar voor wat ze voor mij deden, maar ook daar liep het niet altijd goed.
Ik sloot me op, kwam amper buiten, was depressief en verbaal erg agressief. Ik dacht alles zelf te kunnen verwerken, maar van binnen brandde het.”
Nina zag zichzelf niet graag. Haar ‘emmer’ zat overvol. Alles wat erbij kwam, deed hem overlopen. Ze vond dat ze niets verdiende in het leven, dat ze een slecht mens was. Ze duwde alles en iedereen weg. Tot de beslissing viel om alleen te gaan wonen en ze bij YAR Wonen instapte.
“Bij YAR hebben ze een hele specifieke visie op doelen. Ze vragen je al op het eerste moment om voor jezelf doelen te stellen. Ik had daar nog nooit over nagedacht. Ik vond dat ze te veel van me verwachtten en met te hard pushten. Maar ik was vooral bang om me open te stellen omdat ik dacht dat iedereen in mijn leven mij teleurstelde. Bij YAR hebben ze me vaak over de streep geduwd, naar het punt dat ik nodig had. Mijn coach bleef ik wegduwen, zoals ik dat gewend was te doen.”
En toen kwam haar eerste panoramamoment: een gesprek met YAR en haar coach over het traject dat ze tot dan toe had afgelegd en de toekomst.
Nina sprong. Om te winnen moest ze alles op alles zetten. Ze stelde zich voor het eerst open en liet hulp toe. Plots werd 100 procent het streefdoel in alles. Haar band met haar coach verdiepte en ze hadden dagelijks contact.
“Ik zag dat YAR en mijn coach bleven staan, hoe hard ik ook duwde. Op een nacht had ik een paniekaanval en mijn coach heeft me erdoor gesleurd. Ze is met me blijven praten tot ik rustig in slaap viel. Ik besefte toen dat haar steun puur was en dat ze écht om me gaf. Dat ze er was omdat ze dat wou, niet omdat ze moest. Mede dankzij haar is mijn vertrouwen enorm gegroeid.”
Nina is blij dat ze voor YAR Wonen koos, zowel voor het alleen wonen als de persoonlijke ontwikkeling. Tijdens de trainingsdagen zag ze opnieuw een kans om aan zichzelf te werken. Ook die greep ze met beide handen. Weer gaf ze zichzelf bloot en ging ze aan de slag – een tweede kantelpunt in haar traject waarin zelfontplooiing en -ontdekking centraal stonden.
Vandaag ziet Nina zichzelf graag en heeft ze zichzelf teruggevonden, dankzij de onvoorwaardelijke steun van YAR Vlaanderen.
“De dag dat ik 26 word, schrijf ik me in als YAR-coach. Ik wil er ook zijn voor jongeren zoals mijn coaches er voor mij zijn geweest op de momenten dat ik het hardst struggelde. Ik weet wat dat betekent en hoezeer ik erdoor gegroeid ben. Ik wil dat ook doen voor iemand anders.
Tegen dan hoop ik om mijn leven zo te hebben als ik het wil. Met een goede job, in het buitenland, waar ik een leuk huis op het platteland heb en kinderen.
Zodat ik kan zeggen: ik heb het gekund en ik heb het gedaan!”